احمد کایا

صدها تفنگ صورتم را نشانه رفتند
صدها ماشه آهنین در آنی کشیده ...

شدند
مادر! مرا درسایه درخت بیدی زدند
فرزندی را ،که بوسیدنش را دلت نمی آمد،برزمین افتاد.

شغال ها یک به یک به من حمله کردند
از هر طرف سینه و جگرم را شکافتند
مادر!مرا همچون لاشه ای دریدند
وبا همان وضع پیش رویت انداختند تا مرا شناسایی کنی

تمام تلخی های زمین را یک به یک چشیدم .
فنا شدم .
نانم را به توتون آغشته کردم
مرا میلیون ها بار سوزاندند

همچون مرغ عنقایی مادر!
خودم را از خاکسترم بازآفریدم.

شب ها مرا می شناسند :فرو می آیم و می روم.
شب ها مرا می شناسند : در درونم خون می چکد.
مادرم!مرا فراموش کن
در دل تاریکی،
سرخی می کارم و سیاهی درو می کنم .

هنگام ارتکاب به جرم تقسیم قلب،دستگیر شدم
مچ دستم را با دستبندی زخمی کردند
مادر! من کوی به کوی مبارز راه امیدم.
برای اندکی عشق دیدگانم را داغ نهادم .

پرومتئوس هستم ،به هنگام میخکوب شدن بر صخره ها
جگرم را خوراک میهمانی عقاب ها می کنم
اسپارتاکوسم ،در فریاد بردگی
خوراک شیران شدم وهیچ شدم
یوسف هستم در قعر چاه ها
وحسین در صحرای کربلا
در زندان ها پادشه جم ام ،در میخانه ها پیر مرشد
این چندمین مرگ و چندمین زنده شدنم هست ؟
با شعله خدایان،
قرن ها در آتش شدم و بارها سوختم

همچون مرغ عنقایی مادر!
خودم را از خاکسترم باز آفریدم .

موزیک: احمد کایا
شعر از: یوسف هایال اوغلو

آخر بازی

عاشقان
سرشکسته گذشتند،
شرم سار ترانه های بی هنگام خويش.


و کوچه ها
بی زمزمه ماند و صدای پا.

سربازان
شکسته گذشتند،
خسته
بر اسبان تشريح،
و لته های بی رنگ غروری
نگون سار
بر نيزه های شان.

تو را چه سود
فخر به فلک بر
فروختن
هنگامی که
هر غبار راه لعنت شده نفرين ات می کند؟

تو را چه سود از باغ و درخت
که با ياس ها
به داس سخن گفته ای.

آن جا که قدم برنهاده باشی
گياه
از رستن تن می زند
چرا که تو
تقوای خاک و آب را
هرگز
باورنداشتی.

فغان! که سرگذشت ما
سرود بی اعتقاد سربازان تو بود
که از فتح قلعه ی روسبيان
بازمی آمدند.

باش تا نفرين دوزخ از تو چه سازد،
که مادران سياه پوش
ــ داغداران زيباترين فرزندان آفتاب و بادــ
هنوز از سجاده ها
سر برنگرفته اند!

احمد شاملو لندن، ۲۶ دی ۱۳۵۷

دولت نالایق

یک دولت نالایق
جایی جز زندان  برای نگهداری افراد لایق کشورش ندارد.
                                               
                                            گاندی

سلام حاجی

شنیدم حاج خانم برای چندمین بار دلش هوس طواف کعبه کرد شما هم از خدا خواسته لبیک گفتی...
مکه خوش گذشت ؟
حاجی سوغاتی هایت بوی ندامت می دهند؟! حاجی، لباست از جنس اعلاست؟ حاجی عجب دمپایی سفیدی؟!
...

شنیدم حاج خانم بسیار ولخرجی کرده و چند النگو و سینه ریز گران خریده....
حاجی جان خبر داری آقا رضا،،همین همسایه چند خانه بالاتر،،کلیه اش را فروخته تا برای دخترش جهاز بخرد...؟؟؟
دخترش3 سال است مراسمش هرماه عقب افتاده....
آنها را بی خیال حاجی جان...
شنیدم دیشب شام مفصلی به مهمانها داده ای.....
چند کودک گرسنه دم در هی اذیت میکردند و غدا میخواستند...آنها را دیدی حاجی...؟؟ سرت را درد نیاورم حاجی جان.... زیارت قبول

بی سوادی

بیسوادان قرن 21،

 کسانی نخواهند بود که خواندن و نوشتن نمیدانند،

 بلکه کسانی هستند که که نمی توانند آموخته های کهنه را دور بریزند ودوباره بیاموزند
 
الوین تافلر

قد عشق

گاهی باید عاقلانه زندگی کرد نه عاشقانه...



اونیکه قدش به عشق نمیرسه،



غرورتم بگذاری زیر پاش باز هم بهش نمیرسه!!!

دیکتاتورها

دیکتاتورها بلایای طبیعی نیستند، آن‌ها با هم‌دستی خود مردم رشد می‌کنند و اتفاقا قربانیان خود را از میان همان مردم برمی‌گزینند.




(ماریو بارگاس یوسا)

تو یادت می آید؟

کسی نبود که به ما بگوید:

هـِی ! عمــو!

زندگی همین است!

همین تلویزیون ِ آر.تی.آی ِ سیاهُ سفید!

همین میگرن های موروثی!

همین هار شدن ِ بخاری نفتی!

همین جستُ خیزها وُ خنده های بی دلیل!

آری ! کسی نبود که به ما بگوید !

تا ما همیشه ندانیم ،

همین کلکِ زمان است تا بگذردُ بگذری!

و این چنین شد که گذشتُ گذشتیم...

تو یادت می آید؟

............

"اگر کسي احساس کند که در زندگيش هيچ اشتباهي را نکرده است، به اين معني است که هيچ تلاشي در زندگي خود نکرده."

(آلبرت انیشتین)

............

 

اگر در زندگیت چیزی نیافتی که بخاطر آن جانت را فدا کنی ارزش زندگی کردن نداری
                                                      

                                  مارتین لوتر کینگ

اعتماد به نفس

نــه عـــزیز من ...

آنــهایــی که عاشقت شده اند ،

اعصــابم را خورد نمی کنند ،

اعتمــاد به نفسم را بالا می بـــرند !!!