رئیس مدرسه ترجیح می دهد که یک کلاس پر از آدمهای کودن و کند ذهن داشته باشد ؛ ولی یک نابغه نداشته باشد .جدا هم حق با اوست برای اینکه کار او این نیست که افراد خارق العاده تربیت کند ؛ بلکه هدف تربیت کردن و پرورش دادن لاتین دان ؛ ریاضی دان و آدم های احمق صاف و ساده و شایسته است .
کدام یک از دیگری بیشتر رنج می برد رئیس از دست محصل یا بر عکس ؟!
کدام یک ظالم تر یا عذاب دهنده ترند ؟! کدام یک از این دو خراب کار است و به هر صورت که شده تا حدودی به زندگی و روحیه ی دیگری بی حرمتی می کند ؟
تا آدم با خشم و خجالت درباره ی جوانی از دست رفته ی خودش نیندیشد قضاوت در این مورد امکان ندارد ....................با این وجود باز هم همیشه افراد خاصی هستند که باعث دردسر می شوند . آن وقت یا فرار می کنند یا تبعید می شوند و اینها همان هایی هستند که تقدیر بر پیشانی شان نوشته که وقتی بزرگ شوند موجودیت کشورشان را غنی می کنند .با این حال بسیاری ( چه کسی شماره ی آنها را می داند )در اغتشاشات بی سر و صدا جان خود را از دست می دهند و عاقبت هم سقوط می کنند .
(( هرمان هسه ))
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر